Vliegend tapijt of gedragen tapijt?

Toen VOC-gezant Francois Valentijn de 17e eeuw in Esfahan aankwam om de handelsbetrekkingen met de shah aan te halen had hij zoiets van: da faq is dit?! En gelijk had hij. De oude voormalige hoofdstad van het Perzische Rijk Esfahan is werkelijk een pareltje. Vele enorme bazaars, versierde paleizen en prachtige moskeeën. Deze stad is een verademing na het grote, lelijke, chaotische en smog-benevelde Teheran.

Na een rondje door de stad gelopen te hebben en alle moskeeën van binnen en van buiten gefotografeerd te hebben, dwaalde ik door de bazaar, de grote overdekte markt. Wist je trouwens dat het woord 'bazaar' oorspronkelijk uit het Perzisch komt? Dus een authentiekere bazaar dan in Iran kan je niet krijgen. En daarom verkopen ze er vrijwel alleen maar dingen die je in een authentieke bazaar verwacht, zoals zakken vol kruiden, zilveren versierde theepotten en uiteraard tapijten. Stapels en stapels met kleurrijke handgeknoopte Perzische tapijten.

En zo eentje wilde ik er ook wel. Nu weet ik niets van Perzische tapijten, maar wel dat ze mooier zijn dan mijn Ikea-kleed in mijn woonkamer. Ik besloot een winkel in te lopen om eens te informeren. De verkoper lag op een van zijn waren te slapen maar werd al snel wakker. De vriendelijke en rustige kramer die iets weg had van een kruising tussen Gerard Arninkhof en Gerard Spong was uiterst geduldig en sprak bovendien een aardig woordje Engels. Al snel begon hij in zijn stapels tapijten te graven en ze uit te leggen. Vervolgens was het aan mij om te zeggen welke ik mooi vond.

Na een stuk of 20 tapijten gezien te hebben stelde de verkoper me voor om mee te gaan te gaan naar zijn opslag en werkplaats, enkele honderden meters verderop in een rustige zijgang van de bazaar. De winkel ging op slot en we vertrokken. Eenmaal daar zaten vijf mannetjes op de bovenverdieping monnikenwerk te verrichten door met kleine hamertjes een in een raam gespannen tapijt te ontknopen en te herstellen. Onze komst moest gevierd worden met een kop thee. Al was het maar om even verlost te zijn van het geestdodende werk.

Op de benedenverdieping in de kelder was de opslag, waar tientallen of misschien wel honderden kleden netjes lagen opgevouwen. Na drie kwartier kleden uitstallen waren de geordende stapels verdwenen. Mijn oog was op een fraai exemplaar gevallen: zo'n donkere, zware vol met geometrische patronen. Maar er waren twee problemen. De prijs van een kleed is hoog, dat wel logisch is als je bedenkt dat een bergvrouwtje er 6 maanden aan gewerkt heeft. Nu had ik het geld er wel voor over, maar ik had maar een beperkte hoeveelheid geld op zak waar ik nog mijn hele reis in Iran mee moest doen (zie mijn vorige verhaal). Ten tweede moest ik het grote en 8-kilo-wegende kleed meenemen in mijn backpack. En ik was nog niet eens op de helft van mijn reis, dus opsturen via de post zou een uitkomst zijn.

Na lang samen nagedacht te hebben kwamen we tot de volgende conclusies: ik zou 100 euro contant betalen en de rest met mijn creditcard. De handelaar kende immers nog wel een mannetje in Dubai via wie hij de transactie kon voltooien, waardoor hij de Amerikaanse financiële sancties kon omzeilen. Daarnaast hadden we besloten dat het beter zou zijn om het kleed zo klein mogelijk op te vouwen en mee te nemen in mijn backpack. Zo hoefde ik geen 70 euro verzendkosten te betalen.

Tot slot moest ik nog wel even afdingen, wat niet een van mijn grootste talenten is. Na dit spel van bluf en misleiding afgerond te hebben, had ik 50 euro van de oorspronkelijke prijs afgeluld. We drukten handen en had ik een Perzisch tapijt bemachtigd.

Terug in de winkel werd de kennis in Dubai opgebeld en werden met een antieke creditcard-lees-machine met zo'n schuif de laatste loodjes afgewikkeld. We dronken nog een kop thee en ik vertrok met mijn nieuwe aankoop terug naar mijn hotel.

Het tapijt neemt nu ruim eenderde van de schaarse ruimte van mijn tas in, die bijna uit zijn voegen barst. Als ik nu lang sta te wachten met mijn backpack op mijn rug vraag ik mezelf nog wel eens af of het het waard was. Dan bedenk ik me maar dat ik straks thuis heerlijk van mijn hernia kan herstellen op mijn fraaie handgeknoopte Perzische tapijt.