Het rijke eilandstaatje

Op het moment ben ik tijd aan het doden in Singapore. Ik heb hier een zeldzaam internetcafe gevonden waar het erg goed lukt.
Na mijn bezoek aan Yogyakarta ben ik met een georganiseerde tour naar de Bromo vulkaan vertrokken in het oosten van Java. Het minibusje met toeristen vertrok om half 9 's ochtends en reed door het Javaanse platteland richting de vulkaan. Wederom was het landschap erg mooi, met veel suikerrietplantages en rijstvelden en veel kleine dorpjes waar sporadisch een Nederlands trapgeveltje te bekennen was. Maar de wegen zijn helaas erg smal, dus de doorstroom is slecht. Ondanks dat Java een erg dichtbevolkt eiland is (grotere dichtheid dan Nederland) en het enkele miljoenensteden heeft kent het geen echte snelwegen en gaat al het verkeer over provinciale wegen door kleine dorpjes die helemaal niet gebouwd zijn voor al dat verkeer... zeker niet als ze net in dat dorpje een parade houden. Maar deze smalle wegen dwingt de bestuurders van auto's (voor Nederlandse begrippen) levensgevaarlijke inhaalmanouvres uit te voren om nog enigszins op tijd op de plaats van bestemming aan te komen.
's Avonds kwamen we laat net iets onder de top van de tweeenhalve kilometer hoge vulkaan aan. Het was al donker en iedereen ging snel naar bed, aangezien we gewekt zouden worden om half 4 's ochtends (het wordt gekker en gekker).
Dus 's ochtends vroeg stond ik half slapend met mijn vest en mijn allstars aan (ik heb ze dus toch voor een reden meegenomen) in de 4 graden bergkou te wachten op de jeep die ons naar het uitzichtpunt op bijna 3 kilometer hoogte zou brengen voor zonsopkomst. De weg daar naartoe was compleet donker en kronkelig en de jeep had er de grootste moeite mee om goede grip te houden op de steile weggetjes. Maar we waren uiteraard niet de enige. Misschien wel 100 jeeps waren op weg naar het uitkijkpunt, waardoor je op de berg een lint van licht van de jeepkaravaan te zien was. Eenmaal op het uitzichtpunt stonden honderden te staren naar de horizon die langzaam oranje en geel werd. Maar ondanks de massa was het uitzicht op de echte bromo vulkaar, die lager gelegen was, bijzonder mooi. Nadat de zon wat hoger stond, vertrok onze jeep naar de vulkaan die je eenvoudig met een trap kon beklimmen, vanwaar je een goed uitzcht had over de krater die constant een naar zwavel stinkende substantie uitstoot.
Na het ontbijt vertrok onze bus door naar Bali. Ik had er lage verwachtingen van het mijn reis er naartoe was impulsief geboekt. Ik verwachtte stand en uitgaan, maar dat was een zorg voor later. Na een eeuwige busrit (nadat ons minibusje twee uur vastgestaan had in een dorpje waar zwaaropgemaakte kinderen een soort van carnavalsoptocht hielden met een islamitisch thema) kwamen we na een korte boottocht op Bali aan. Ik had in de bus een Japanner ontmoet, genaamd Ryo, die net als ik liever echt Bali wilde zien dan het strand.
Na een overnachting in Denpasar, waar we 's avonds laat afgezet waren, vertrokken Ryo en ik naar Ubud, een stukje het binnenland in. Deze culturele hoofdstad van Bali is echt, echt heel mooi! Overal zijn hindoeistische tempels, beelden die met mos begroeid zijn, kustwinkels, kleine restaurantjes en heel veel groen. Ik was zo enorm verrast door de aangename ontspannen sfeer van dit dorpje. De eerste dag hebben we een beetje het dorpje verkent, dat letterlijk bezaaid is met de kleine offetjes. Je ziet de bakjes (gevouwen van palpladeren en gevuld met vanalles zoals rijst, bloemen en zelf snoepjes) op straat liggen, op trappen, op mini-tempeltjes langs de straat en zelfs op de menukaarten van restaurants. En het is niet eens voor de show. Religie leeft hier nog enorm.
Die avond hebben we nog een 'kecak show' gezien. Deze voorstelling wordt opgevoerd door een groep van 60 mannen die allemaal in een kring zitten en steeds dezelfde bewegingen maken en 'tjak ke tjak ke... etc.' zeggen. Het klinkt nu bijzonder suf, maar ik zal nog wel het filmpje ervan proberen te uploaden, zodat jullie zelf kunnen zien dat het wel indrukwekkend is.
De volgende dag hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar een naburig plaatsje gefietst waar de rijstvelden op zijn mooist waren. Daarna met de fiets een looppad opgegaan, die helemaal niet gemaakt was voor fietsen. Dit resulteerde in het tillen van de fietsen. Maar wederom heel mooi. En toen we even op adem wilde komen kwam er een Balinees mannetje naar ons toe die een verse kokosnoot uit de boom ging halen voor ons. Een exotischere verfrissing kon ik niet wensen. Daarna nog even naar even naar de apentempels geweest, die omringt werd door jungle met daarin uiteraard aapjes. Er was daar op dat moment een ceremonie aan de gang, dus er was veel vage muziek, mooi gekleden mensen en allemaal offers bijzondere offers, zoals vogels die gemaakt waren van allemaal soorten vlees en stapels fruit).
De volgende dag zijn Ryo en ik vertrokken naar de kustplaats Sanur, het bejaarde gehandicapte zusje van Kota. Beiden waren we erg enthousiast over Ubud, maar al snel moesten we onze mening over Bali bijstellen in Sanur. De lelijke badplaats was erg toeristisch (Ubud was dat ook, maar niet zo storend). Het was erg moeilijk een kamer te vinden, maar na lang zoeken lukte het. Zelfs het strand was lelijker dan ik dacht. Gedesillusionerd besloten we onze tweede dag in Sanur anders aan te pakken. We gingen met het lokale vervoer (genaamd 'bemo' twee tempels bezoeken). We dachten dat het reizen met deze kleine bestelbusjes goedkoper zou zijn dat de georganiseerde tour. En dat was het. Maar het kostte zeer veel moeite: we hebben in totaal 91.500R uitgegens (de tour was 150.000R), we hebben in zeven verschillende bemo's gereden en we hebben telkens extreem lang moeten onderhandelen om een goede eerlijke prijs te krijgen. Onze koppige strategie om niet toe te geven aan de toeristenprijs heeft er voor gezorgd dat we geen nieuwe vrienden gemaakt hebben met de bestuurders, maar het was de ervaring waard. De tempels die we gezien hebben waren bijzaak.
Vanochtend vroeg heb ik afscheid genomen van Ryo (die maar weer terugging naar Ubud nadat ik vertrokken was) en ben ik met de taxi naar het vliegveld van Denpasar vertrokken, vanwaar ik naar Singapore gevlogen ben. Hier heb ik even snel de bijzondere bezienswaardigheden bezocht (vrijwel niets) en heb ik nog wat geregeld voor mijn volgende bestemmingen: Myanmar (waar ik morgen naartoe vertrek) en Dubai. Nu ben ik wat tijd aan het doden, aangezien ik geen hotel ga nemen vanavond maar op het vliegveld ga bivakeren.
Hopelijk kan ik in Myanmar nog wel op internet komen om nog een verhaal te schrijven. Maar ik denk dat dat wel goedkomt (in tegenstelling tot mijn telefoon die daar niet zal werken). Dus tot mijn volgende verhaal uit Myanmar!