Terug in Arabie

Op het moment zit ik in een koel internethokje in mijn hotel in Dubai. Gisteravond ben ik hier aangekomen na een zesuurdurende vlucht (die aangenaam was door twee sympathieke Nederlandse meisjes naast mij, en niet door de huilende baby achter mij) uit Bangkok in Dubai. Ik had deze stopover en een hotel geboekt in Singapore. Toen mijn taxi me hier afzette was ik redelijk verrast: na vele armoedige en niet altijd even schone accomodaties kwam ik nu in een enorm appartement aan. Deze twee nachten heb ik namelijk een appartement groter dan mijn huis, met een woonkamer, compleet ingerichte keuken (inclusief wasmachine), twee badkamers (met bad), twee slaapkwamers, drie airco's en een enorme tv. De bellboy van het hotel keek vreemd op toen ik hem vroeg of ik dit grote luxe verblijf helemaal voor mezelf had en of ik het niet hoefde te delen...
Maar voor Dubai is er ook nog het een en ander gebeurd. In Pyin U Lwin, heb ik niet veel meer gedaan. Het weer was er niet erg goed, maar ze hadden er een erg prettig (Westers) cafe met lekkere broodjes en fatsoenlijke koffie (in plaats van de veel te zoete oploskoffie). Maar zodra het donker werd was het er uitgestorven en compleet donker, dus zelf de weg naar je hotel vinden was onmogelijk. Bovendien was het stadje bezaaid met xenofobe honden die je in de verte al blaffend op stonden te wachten. Dit noodzaakte me dus steeds met de brommertaxi naar mijn hotel te gaan. De volgende dag heb ik daarom mijn paraplu ter zelfverdediging meegenomen, voor het geval dat...
Na twee dagen ben ik teruggekeerd naar Mandalay, met het plan de volgende dag door te reizen naar Bagan per boot. Maar helaas ging de boot pas een dag later. Wederom heb ik daarom niets uitgevoerd, maar wel veel films gekeken op mijn Indiase sattaliet televisie, totdat ik op het laatst te reclames kon meepraten.
De volgende ochtend vertrok ik om kwart over vijf van mijn hotel in Mandalay voor de boot naar Bagan. De boot was duur, en dat was te merken ook. De service was goed en de stoelen comfortabel. Even weer bijkomen en genieten van het uitzicht en de zon, die eindelijk weer scheen. Om drie uur 's middags kwamen we aan, waarna ik naar mijn hotel per fietstaxi ben gegaan. En meteen zag ik al de hoofdattractie van het stadje. Bagan is een oude vervallen hoofdstad van een Burmees rijk en huist duizenden bakstenen tempels. Sommige locals zeggen dat het er 2000 zijn, anderen zeggen meer dan 4000. Ze zijn duidelijk genummerd (in het Burmese cijfersysteem) dus ik snap niet waar ze dan zo verward over zijn...
Die avond heb ik meteen een zonsondergangtocht gedaan, omdat mijn 'chauffeur' beweerde dat dit de laatste mooie avond kon zijn. Hij nam me mee naar enkele tempels die je kon beklimmen. Van een hoge heb de hele omgeving kunnen bekijken. Overal in de droge savanne-achtige omgeving waren rode bakstenen gebouwen. Vele kleine tempels zien er uit als kleine Katholieke kapelletjes, terwijl de contouren van de grote er uitzien als Gothische kathedralen. Die avond heb ik nog bijzonder lekker Indisch gegeten. Eindelijk weer een stadje die op touristen is gericht waardoor je je niet zo druk hoeft te maken om darmfauna.
De volgende dag heb ik een fiets gehuurd om de omgeving te bekijken. De zon scheen en het was erg warm, maar het was te doen met voldoende water. De hele dag heb ik grote afstanden afgelegd en veel tempels gezien, en bij iedere tempel met de verkopers gepraat die nadat ze (te vergeefs) hun goederen hebben proberen te slijten erg aardig blijken te zijn. Ik kan deze dag oneindig gaan beschrijven maar je moet de foto's zien!
De dag erna heb ik de nachtbus van Bagan naar Yangon genomen. Deze relatief dure bus vertrok om 4 uur 's middags en zou 's ochtends om 5 of 6 uur aankomen. Dat streste me wel redelijk, want om half 9 zou mijn vliegtuig naar Bangkok vertrekken. Dus als de bus vertraagd zou zijn zou dat betekenen dat het nog wel eens vrij lastig zou kunnen worden om thuis te komen. De bus was niet erg goed gekoeld en bijzonder krap, waardoor zelfs ik te weinig beenruimte had. Dit resulteerde in een subtiele strijd om kostbare ruimte met mijn Burmese buurman, die neigde delen van mijn plek te annexeren. Na toch in slaap te zijn gevallen werd ik om 4 uur wakker, waarna ik erachter kwam dat we al (in het wederom regenachtige) Yangon waren. Na eenmaal krampachtig uit de bus te zijn gestrompeld ben ik met de taxi naar het vliegveld gegaan. Van de hele vlucht heb ik niets meegekregen aangezien ik daar geslapen heb. Eenmaal in Bangkok zag ik er tegenop de stad in te gaan voor mijn laatste nacht in Zuid-Oost Azie. Daarom besloot ik naar Kanchanaburi (waarvan ik nu eindelijk de volgorde van de medeklinkers op een rijtje heb). Met een overstap in het busstation van Bangkok kwam ik daar om drie uur aan. Een rustig stadje, drie uur van Bangkok vandaan. Het plaatsje is bekend om zijn oorlogsverleden. De Burma spoorlijn loopt hier doorheen en vele (onder andere Nederlandse) dwangarbieders zijn hier doodgegaan. Veel oorlogsgeschiedenis en museums dus. Maar de spoorbrug en het gesloten kerkhof waren voor mij genoeg.
Mijn laatste dag ben ik gehaast terug naar het vliegveld van Bangkok gegaan. Mijn bus was vertraagd dus ik werd wel even zenuwachtig, maar ik heb het gehaald. De vlucht was goed (zie mijn eerdere opmerkingen), maar spijtig genoeg deed mijn entertainmentsystem het op het laatst niet meer, waardoor de steward de halve reis het heeft geprobeerd te maken. Dat is nog eens service (zonder resultaat welliswaar).
Hier in Dubai ben ik vanochtend met de taxi uit mijn veel te luxe hotel na mijn veel te royale ontbijt vertrokken. Ik ben eerst naar het oude centrum gegaan naar de markten, maar zo boeiend is het niet. Het is immers ramadan, dus alle eetgelegenheden zijn dicht en iedereen ligt er een beetje versufd bij. Daarna doorgegaan naar het duurste hotel ter wereld, de Burj al Arab, en vervolgens naar het winkelcentrum met de skihal. Daar ben ik even naar de Subway gegaan die wel open was, voor een lekker broodje. Maar het zitgedeelte was dicht en de verkoper zei dat ik het wel in mijn auto of op mijn hotelkamer kon eten. Maar ik had geen auto maar wel honger en het broodje was warm, dus ik besloot buiten om het hoekje waar bijna niemand me zag met mijn voorkant naar een muur gericht (alsof ik crack stond te roken) het heel subtiel te gaan eten. Maar na een paar happen vond de parkeergarage medewerker me en verzocht me oprecht vriendelijk het hier niet te eten. Vervelend... Na mijn culturele faux pas ben ik met een snelle tussenstop bij de Burj Khalifa (de ruim 800 meter hoge toren, 's werelds hoogste gebouw) terug bij mijn hotel gekomen. Daar heb ik al kijkend naar MTV op mijn enorme tv vluchtig mijn lauwe en zompig geworden broodje weggewerkt.
Morgenochtend vertrek ik om half 9 uit Dubai en dan kom ik om ongeveer half 2 op Schiphol aan. En dan zitten mijn tien weken erop. Ik had in mijn agenda mooi mijn statistieken bijgehouden van de hoeveelheid overnachtingen, vluchten, bussen etc., maar die ligt boven in mijn kamer te genieten van de airco op mijn grote comfortabele bank (ja ik kan er nog steeds niet over uit), dus die komen later nog wel, mocht je geinteresseerd zijn. Ik ga nu weer. En als je dit leest en me kent: ik zie of spreek je na morgen weer!